De animais e outros deuses

Medrar é facerse cargo do pouco que un ten para o lonxe que quere ir. Onde todo acaba e só che queda a terra das unllas para sementar nela, alí nace a poesía deste libro. Porén albardada con pouca cousa es quen de agatuñar polos vieiros prohibidos ás nenas bonitiñas que non luxan o vestido. Na cima do penedo fitei para o Monte de Mouroces coa calma precisa. Souben que non necesitaba ir máis lonxe. Que xa chegara. Que estaba na casa.
- Na casa, repetín cun berro que o eco me devolveu coma unha caricia.
- Na casa.