A matanza clandestina

Os tempos mudan moi de présa. Mais, as tradicións, co seu paso xeracional, seguen o seu curso con precisa lentitude e fidelidade, algo que vai chocar de fronte coas leis nada subxectivas, máis ben totalmente obxectivas, da Administración. Unha sátira ás leis que de súpeto baten de cara coa realidade e a tradición aldeá transmitida dende “os avós celtas castrexos”, unha sátira ás leis promulgadas sen “alma” que van topar cos sentimentos de parte de quen as ten que facer cumprir e coas artimañas dos obrigados cumpridores. Á fin sempre podería existir unha puntual e fraternal avinza. Por que unha lei imposta de repente e non unha educación progresiva antes do seu “obrigado cumprimento” sen ter presente a súa longa andaina xeracional?